Oferta ubezpieczeniowa dla osób prowadzących działalność gospodarczą jest szeroka. Od obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych czy zawodowych, aż po dobrowolną ochronę, której zadaniem jest zwiększenie bezpieczeństwa biznesu, pracowników, czy klientów. Przedsiębiorcy podejmując decyzje związane z ubezpieczeniami obawiają się nadmiernego obciążenia finansowego – warto jednak wiedzieć, że koszt polisy można zakwalifikować jako koszt prowadzenia działalności gospodarczej.

Czy ubezpieczenie jest kosztem?

Obowiązujące prawo podatkowe stawia trzy wymogi wydatkom, które mogą być zakwalifikowane jako koszt:

  • poniesiony przez podatnika,
  • należycie udokumentowany,
  • związany z osiągnięciem przychodu, jego utrzymaniem lub zabezpieczeniem.

By wydatek był zakwalifikowany jako koszt muszą być spełnione wszystkie trzy warunki jednocześnie. Z punktu widzenia posiadacza polisy, duże znaczenie ma ostatni z wymienionych wyżej punktów, tj.  kwestia zabezpieczenia lub utrzymania źródła przychodu. Trudno bowiem uznać, że opłacanie składek ubezpieczeniowych może się przyczynić do zwiększenia rentowności firmy. W praktyce urzędy skarbowe traktuje wykupienie ubezpieczenia jako działanie mające na celu zabezpieczenie przychodu. Zatem podatnik może bez obaw kwalifikować wydatki na ubezpieczenie jako koszty uzyskania przychodu.

Czy polisa jest dokumentem księgowym?

Posiadacze polisy zawierając polisę pytają o fakturę VAT, rachunek lub inny dokument dokumentujący kosztu ubezpieczenia. Wątpliwości pojawiają się dlatego, że polisa nie jest typowym dokumentem księgowym. Organy podatkowe wskazują, że polisa może być potraktowana jako podstawa do naliczenia kosztu, jeżeli widnieją na niej następujące informacje:

  • wartość składki,
  • określenie ubezpieczyciela oraz ubezpieczającego (przedsiębiorcy),
  • data wystawienia polisy,
  • przedmiot umowy (rodzaj, zakres ubezpieczenia, długość okresu ochrony),
  • podpisy stron,
  • data dokonania operacji gospodarczej (wpłaty składki), jeżeli jest ona inna niż dzień wystawienia dokumentu.

Należy pamiętać o tym, że uregulowanie składki powinno zostać odpowiednio udokumentowane. Zatem, gdy polisa nie zawiera potwierdzenia zapłaty, to należy dołączyć inny dokument, który potwierdza poniesienie wydatku (np. dowód wpłaty, potwierdzenie wykonania przelewu).

Ogólnie rzecz ujmując zakup zawodowej polisy ubezpieczeniowej, której celem jest ochrona mienia firmowego mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Koszt polisy nie jest również wyłączony z kosztów podatkowych.

OC zawodowe jest kosztem

Dla niektórych grup zawodowych, ubezpieczenie OC za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością jest obowiązkowe. Należą do nich m.in.: architekci, doradcy podatkowi, adwokaci, radcy prawni, notariusze, pośrednicy nieruchomości oraz przedsiębiorcy usługowo prowadzący księgi rachunkowe, agencje ochrony.

Wykupienie ubezpieczenia OC jest nie tylko ustawowym obowiązkiem, ale przede wszystkim zabezpiecza przedsiębiorcę przed uszczupleniem jego majątku w związku z wypłatą odszkodowania w przypadku wystąpienia szkody. Zatem wydatek w postaci składki ubezpieczeniowej:

  • służy zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów.

  • jest ponoszony w wyniku spełnienia obowiązku nałożonego przepisami prawa,

  • ma związek z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem zgodnie z interpretacjami organów podatkowych zachodzą wszystkie przesłanki do uznania obowiązkowych polis OC za koszt uzyskania przychodu.

Dobrowolna polisa OC też jest kosztem?

Uzupełnieniem ochrony zawodu jest polisa dobrowolna. Przedsiębiorca decydujący się na zakup dobrowolnego ubezpieczenia nie zawsze może ją zakwalifikować jako koszt. Interpretacje sądów i organów podatkowych nie są jednoznaczne.

Zdarzają się sytuacje, w których dobrowolna polisa OC zostanie zinterpretowana jako służąca zarówno celom ochrony działalności gospodarczej, jak i wykonywaniu czynności podlegających ubezpieczeniu np. na podstawie umowy o pracę.

Warto przed zaksięgowaniem polisy w koszty działalności zwrócić się z zapytaniem do urzędu skarbowego.

 

Podstawa prawna:

– Ordynacja podatkowa, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.  (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami)

interpretacja IBPBI/1/415-312/10/AP